ประวัติ
นครสวรรค์
ตั้งอยู่ในภาคเหนือตอนล่าง
สันนิษฐานว่าตั้งขึ้นในสมัยสุโขทัยเป็นราชธานี โดยปรากฏในหลักศิลาจารึกว่า
"เมืองพระบาง"
ตามชื่อพระพุทธรูปสำคัญคือ
พระบาง
ซึ่งเคยประดิษฐานอยู่ที่เมืองนี้ชั่วคราว
ในสมัยรัชกาลที่
1
เมืองเดิมนี้อยู่ทางฝั่งตะวันตกของแม่น้ำเจ้าพระยา หลังตลาดปากน้ำโพ
เป็นเมืองปราการอยู่บนยอดเขา หันหน้าสู่ทิศตะวันออก
ได้ชื่อเมืองตามลักษณะที่ตั้งว่า เมืองชอนตะวัน
ต่อมาแผ่นดินฝั่งตะวันตกงอกยื่นไปในแม่น้ำมากขึ้นจนชาวเมืองขาดแคลนน้ำ
จึงพากันอพยพไปฝั่งตะวันออกใต้เมืองเก่าราว
8
กม.
สมัยพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว
โปรดให้ย้ายกลับไปยังฟากตะวันตก และตั้งเป็นมณฑลนครสวรรค์ขึ้น
มีเมืองในปกครอง
8
เมือง
จนกระทั่งสมัยพระบาทสมเด็จพระปกเกล้าเจ้าอยู่หัว
มีการออกพระราชบัญญัติระเบียบบริหารราชการ พ.ศ.
2476
จึงได้ยุบเลิกมณฑล
นครสวรรค์จึงมีฐานะเป็นจังหวัด
การปกครอง
มีพื้นที่
9597.7
ตรกม.
ภูมิประเทศเป็นที่ราบลุ่มริมฝั่งแม่น้ำ มีป่าไม้อยู่ทางทิศตะวันตก
และทิศตะวันออก
แบ่งการปกครองออกเป็น
12
อำเภอ และ
2
กิ่งอำเภอ คือ
อำเภอเมืองนครสวรรค์
อำเภอลาดยาว อำเภอตาคลี
อำเภอชุมแสง อำเภอบรรพตพิสัย อำเภอท่าตะโก อำเภอพยุหะคีรี
อำเภอไพศาล อำเภอหนองบัว
อำเภอตากฟ้า อำเภอโกรกพระ อำเภอเก้าเลี้ยว
และกิ่งอำเภอแม่วงก์
กิ่งอำเภอแม่เปิน
อาณาเขต
ทิศเหนือ
จดจังหวัดกำแพงเพชรและพิจิตร
ทิศใต้
จดจังหวัดอุทัยธานี
ชัยนาท สิงห์บุรี และลพบุรี
ทิศตะวันออก
จดจังหวัดเพชรบูรณ์และลพบุรี
ทิศตะวันตก
จดจังหวัดตาก